کد مطلب:154123 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:102
اولین بناء و تحولات بعدی بارگاه حسینی
اولین بنای قبر منور سیدالشهدا اباعبدالله الحسین علیه السلام بدست قوم بنی اسد انجام گرفت، در آن هنگام كه اجساد پاك و مطهر شهدا را دفن می كردند سپس سقیفه ای (سایبان یا اطاق كوچك) به آن اضافه شد، و چنان كه علی بن طاوس در اقبال از حسین بن ابی حمزه روایت نموده است آن اطاق دارای دربی بود كه به باب الحائر معروف بوده است، و راوی خود برای زیارت قبر حسین (ع) از آن در وارد شد. و از روایتی كه ابن قولویه در كامل الزیارة نقل نموده كه امام صادق علیه السلام به ابوحمزه ثمالی فرمود: فاذا أتیت الباب الذی یلی الشرق فقف علی الباب و قل... «هنگامی كه به درب شرقی رسیدی بایست و چنین بگو...»و هم چنین از روایت صفوان بن مهران كه در كتاب مزار شیخ مفید مذكور است آمده: هنگامی كه به باب حائر رسیدی بایست... سپس وارد بارگاه می شوی و طرف سر حضرت ابی عبدالله بایست... آنگاه از دری كه زیر پای علی بن الحسین (ع) است خارج شو سپس شهدا را زیارت می كنی و بعد به زیارت قبر حضرت ابی الفضل می روی.
از این روایات به خوبی مستفاد می شود كه حرم مطهر سیدالشهدا درهای متعددی داشته و هم چنین حرم جناب ابی الفضل العباس دارای ساختمان كوچك بوده و دری هم داشته است، و مسجدی نیز در كنار قبر امام علیه السلام در اواخر حكومت بنی امیه احداث گردیده بود تا آنكه هارون الرشید بخلافت رسید، دستور داد بقعه و بارگاه امام حسین علیه السلام را خراب كردند و درخت سدری هم آنجا بود كه آن را نیز قطع نمودند.
دومین بناء: وقتی مأمون بخلافت رسید دوباره تجدید بناء نمود، تا آن كه متوكل عباسی بر مسند خلافت قرار گرفت، در سال 236 زوار را از زیارت منع كرد و گنبد و بارگاه امام را خراب نمود كه تفصیل آن خواهد آمد.
سومین بناء: منتصر پسر متوكل كه بخلافت رسید قبر مطهر امام و حائر آن را تجدید بنا نمود و مناره ای نیز برای حرم حسینی احداث كرد و مردم را به زیارت قبر آن حضرت امر نمود و نسبت به علویین خدمت شایانی كرد.
چهارمین بناء: بین سال های 279 تا 289 محمد بن زید بن حسن معروف به داعی صغیر
كه سلطنت طبرستان بعد از برادرش حسن ملقب به داعی كبیر به او انتقال یافت ساختمانهائی به مشهدین (قبر منور امیرالمؤمنین و قبر مطهر سیدالشهدا) افزود و بازسازی كرد.
پنجمین بناء: عضدالدوله دیلمی (ابن بویه) در مقام تعمیر و تزئین و نوسازی و بازسازی مشهدین برآمد و موقوفاتی برای آنها قرار داد.
ششمین بناء: حسن بن مفضل معروف به ابومحمد رامهرمزی وزیر سلطان آل بویه بعلت آتش سوزی كه 14 ربیع الاول سال 407 در بقعه مباركه امام حسین (ع) رخ داده بود تجدید بنا نمود و دیواری نیز اطراف حایر حسینی بنا كرد كه تا سال 588 وجود داشته است.
هفتمین بناء: عمارتی كه هم اكنون موجود است سلطان اویس ایلخانی در سال 767 بنا نموده كه تاریخ آن در بالای محراب قبله موجود است و پسرش احمد بن اویس نیز تكمیل بنا كرده است و شاه اسمعیل صفوی در سال 930 صندوق بدیعی اهداء نموده و بالاخره در سال 1048 سلطان مراد عثمانی آخرین قبه را بنا كرده و گچكاری نمود و در سال 1135 همسر نادر شاه افشار مبالغ هنگفتی صرف تعمیر روضه مباركه نمود و در سال 1232 فتحعلی شاه قاجار بقعه شریفه را طلاكاری كرده است [1] .
از این روایات به خوبی مستفاد می شود كه حرم مطهر سیدالشهدا درهای متعددی داشته و هم چنین حرم جناب ابی الفضل العباس دارای ساختمان كوچك بوده و دری هم داشته است، و مسجدی نیز در كنار قبر امام علیه السلام در اواخر حكومت بنی امیه احداث گردیده بود تا آنكه هارون الرشید بخلافت رسید، دستور داد بقعه و بارگاه امام حسین علیه السلام را خراب كردند و درخت سدری هم آنجا بود كه آن را نیز قطع نمودند.
دومین بناء: وقتی مأمون بخلافت رسید دوباره تجدید بناء نمود، تا آن كه متوكل عباسی بر مسند خلافت قرار گرفت، در سال 236 زوار را از زیارت منع كرد و گنبد و بارگاه امام را خراب نمود كه تفصیل آن خواهد آمد.
سومین بناء: منتصر پسر متوكل كه بخلافت رسید قبر مطهر امام و حائر آن را تجدید بنا نمود و مناره ای نیز برای حرم حسینی احداث كرد و مردم را به زیارت قبر آن حضرت امر نمود و نسبت به علویین خدمت شایانی كرد.
چهارمین بناء: بین سال های 279 تا 289 محمد بن زید بن حسن معروف به داعی صغیر
كه سلطنت طبرستان بعد از برادرش حسن ملقب به داعی كبیر به او انتقال یافت ساختمانهائی به مشهدین (قبر منور امیرالمؤمنین و قبر مطهر سیدالشهدا) افزود و بازسازی كرد.
پنجمین بناء: عضدالدوله دیلمی (ابن بویه) در مقام تعمیر و تزئین و نوسازی و بازسازی مشهدین برآمد و موقوفاتی برای آنها قرار داد.
ششمین بناء: حسن بن مفضل معروف به ابومحمد رامهرمزی وزیر سلطان آل بویه بعلت آتش سوزی كه 14 ربیع الاول سال 407 در بقعه مباركه امام حسین (ع) رخ داده بود تجدید بنا نمود و دیواری نیز اطراف حایر حسینی بنا كرد كه تا سال 588 وجود داشته است.
هفتمین بناء: عمارتی كه هم اكنون موجود است سلطان اویس ایلخانی در سال 767 بنا نموده كه تاریخ آن در بالای محراب قبله موجود است و پسرش احمد بن اویس نیز تكمیل بنا كرده است و شاه اسمعیل صفوی در سال 930 صندوق بدیعی اهداء نموده و بالاخره در سال 1048 سلطان مراد عثمانی آخرین قبه را بنا كرده و گچكاری نمود و در سال 1135 همسر نادر شاه افشار مبالغ هنگفتی صرف تعمیر روضه مباركه نمود و در سال 1232 فتحعلی شاه قاجار بقعه شریفه را طلاكاری كرده است [1] .
[1] اعيان الشيعه ج 1 ص 627.